تقدیم به ستاره زیبای خودم

وقتی نگات میکردم شعر نهفته دیدم
تورو مثه گل سرخ تازه تازه ديدم
چو دانه هاي شبنم
خنك مثه سحرگاه
صدف ميشم به دورت
اي مرواريد دريا

آتش عشق رو چهرت
سرخي لاله داره
هميشه از نگاهت
مهربوني ميباره

تو كه رو منبر عشق
به سجده گاه نشستي
پرستش يگانه
خداي خود نشستي

برو از خودش بپرس
از خود خدا بپرس
برو از خودش بپرس
از خود خدا بپرس
كه من چه قدر دوست دارم
مثه خدا دوست دارم
قدر خودش دوست دارم
ديوونه وار دوست دارم

ای که بی تو...